تنهایی ناشی از کرونا برای چه کسانی مفید بود؟ - مجله مدیاپلیر

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی خبرنگاران به نقل از مدیکال اکسپرس، تحقیقات نو نشان می دهد زمان تنهایی در طول همه گیری منجر به تاثیرات مثبت بر رفاه در تمام سنین شده است.

مطالعه بیش از 2000 نوجوان و بزرگسال که امروز در Frontiers in Psychology منتشر شد، نشان داد که بیشتر افراد از تنهایی اجباری ناشی از همه گیری بهره خوبی برده اند.

همه گروه های سنی اثرات مثبت و منفی تنهایی را تجربه کردند. با این حال، محققان دریافتند توصیف اثرات بیشتر تنهایی بیشتر از اثرات منفی آن بوده است. به طور میانه، نمرات رفاه زمانی که شرکت کنندگان تنها بودند، 5 از 7 در تمام سنین، از جمله نوجوانان 13-16 ساله بود.

برخی از شرکت کنندگان در مطالعه در مورد بدتر شدن خلق و خو یا رفاه صحبت کردند، اما بیشتر آن ها تجربیات خود را از تنهایی بر حسب احساس، شایستگی و احساس خودمختاری توصیف کردند. 43 درصد از همه پاسخ دهندگان ذکر کردند که تنهایی شامل فعالیت ها و تجربیات شایستگی است، زمانی که صرف مهارت ها و فعالیت ها می شود و این در تمام سنین ثابت بود. در همین حال، خودمختاری (ارتباط با خود و اتکا به خود) یک ویژگی مهم به ویژه برای بزرگسالان بود که دو برابر بیشتر از شرکت کنندگان نوجوان به آن اشاره کردند.

بزرگسالان در سن کار بیشترین تجارب منفی را ثبت کردند و تعداد بیشتری از شرکت کنندگان به بهزیستی مختل (35.6% در مقابل 29.4% در نوجوانان و 23.7% در بزرگسالان مسن تر) و خلق منفی (44% در مقابل 27.8% در نوجوانان و 24.5% در بزرگسالان مسن تر) اشاره کردند. تجارب بیگانگی یا هزینه عدم تعامل با دوستان، در میان نوجوانان دو برابر بیشتر از بزرگسالان (7 ٪) بود (حدود یک نفر از هر هفت، یا 14.8 ٪).

دکتر نتا واینستین، دانشیار روانشناسی در دانشگاه ریدینگ و نویسنده اصلی مقاله گفت: مقاله ما نشان می دهد جنبه های تنهایی، روشی مثبت برای توصیف تنها بودن، در تمام سنین به عنوان مزایایی برای رفاه ما شناخته شده است. عقل متعارف این است که نوجوانان به طور کلی دریافتند که همه گیری یک تجربه منفی است، اما ما در مطالعه خود می بینیم که چگونه مولفه های تنهایی می تواند مثبت باشد.

او گفت: ما این تحقیق را در تابستان 2020 انجام دادیم که مصادف با انتها اولین قرنطینه ملی در انگلیس بود. ما می دانیم که بسیاری از مردم با سرگرمی ها و علایق خود دوباره ارتباط برقرار کردند یا به طور فزاینده ای از طبیعت در پیاده روی و دوچرخه سواری در آن زمان و آن عناصر قدردانی کردند. آنچه ما به عنوان انگیزه خودمعین کننده توصیف می کنیم، جایی که انتخاب می کنیم زمانی را به تنهایی برای خود بگذرانیم، ظاهرا جنبه مهمی از رفاه مثبت است.

واینستین گفت: دیدن بزرگسالان در سن کار تجربه بهزیستی مختل شده و خلق و خوی منفی ممکن است در واقع با بیماری همه گیر مرتبط باشد که توانایی ما برای یافتن تنهایی آرام را کاهش می دهد.

نتایج حاصل از مجموعه ای از مصاحبه های عمیق است که در آن شرکت کنندگان به سؤالات باز در مورد تجربیات خود از تنهایی پاسخ دادند. تیم محققان پاسخ ها را کدگذاری کردند تا تجربیات مشترک را بیابند؛ آن ها داده های کمی را در مورد دو جنبه از رفاه مرتبط با تنهایی، انگیزه خود معین کننده (انتخاب صرف وقت در تنهایی) و خلق و خوی آرام مقدار گیری کردند.

محققان تاکید می کنند یافته ها از یک مرحله از همه گیری کووید-19 در تابستان 2020 گرفته شده است و توصیه می کنند که داده های بعدی به تجربیات تنهایی در طول دوره های چالش برانگیز مانند این دوره و همچنین دوره های رایج تر که در آن احتمال بروز تنهایی روزانه اجباری می رود، باشد.

بیشتر بخوانید