الهی همه دانش آموزانم عاقبت به خیر شوند
به گزارش مجله مدیاپلیر، ما که با هم حرف می زدیم صدای نفس نفس زدن های مریم قمری فرد نگران مان می کرد. او می گفت حالش خوب است و مسئله ای ندارد اما وزارتخانه به ما گفته بود او ناراحتی قلبی دارد و با این شرایط جسمی، حتی یک روز دست از کار نکشیده است. ما که حرف می زدیم صدای بچه های کوچک او، دوقلوهایش که کنار برادر عظیم ترشان بی تاب آمدن مادر بودند، از آن سوی خط شنیده می شد ولی او با صبر و حوصله از دانش آموزانی می گفت که دوست دارد مثل بچه های خودش عاقبت به خیر شوند.
به گزارش خبرنگاران به نقل از روزنامه خبرنگاران، مریم قمری فرد، معلم 44ساله تهرانی که ریشه در خاک کردستان دارد 22 سال است در مناطق مختلف تهران مخصوصا نقاط محرومش درس داده و درد را خوب شناخته. حواس او همواره پیش دانش آموزان مشکل دار، پیش گره های زندگی آنها و راه هایی است که بگردد این گره ها را باز کرد. در نیم ساعتی که ما با وی همکلام شدیم صدایش به قدری آرامبخش و خواسته های او به اندازه ای نوع محبت آمیز و دگرخواهانه بود که ناخودآگاه ما را برد به سال های دور دانش آموزی؛ جایی که حتما هرکدام از ما یکی از معلم هایمان را به شدت دوست می داشته ایم.
معلم ها زیاد مریض می شوند؟
جوان ها نه ولی از 40 سال که رد می شوی فشارخون و دیابت و ناراحتی های قلبی طبیعی است.
فکر نمی کنم طبیعی باشد!
طبیعی است چون معلم ها حرص وجوش زیاد می خورند و کلا شغل پراسترسی دارند. باید با بچه ها سروکله زد، برای یادگیری شان کوشش کرد و غصه آنها را هم خورد.
شما بیشتر کوشش می کنید یا غصه می خورید؟
هر دو در کنار هم. وقتی دانش آموزی داری که بچه طلاق است، وقتی پدرش کارتن خواب است و وقتی هزار جور مساله دیگر دارد طبیعتا اینها را درونت می ریزی و با خودت به خانه می آوری و مدام فکر می کنی که چطور می گردد کاری برایش انجام داد. مسائل دانش آموزان زیاد است، ربطی هم به بالا شهر و پایین شهر ندارد. البته در مناطق محروم مسائل بیشتر است. مثلا وقتی که در رباط کریم تدریس می کردم شرایط سخت تر از الان بود.
از مسائل بچه ها چطور باخبر می شوید؟
خیلی وقت ها اولیای دانش آموزان مسائل شان را با ما درمیان می گذارند. گاهی وقت ها هم همکارانی که سال های قبل با این دانش آموزان سر و کار داشتند از مسائل شان می گویند. گاهی هم روحیات و رفتار بچه ها نشان می دهد که مشکل دارند و بنابراین از خانواده و دوستان و اطرافیان آنها پرس وجو می کنیم.
در منطقه ای که تدریس می کنید مهم ترین مشکل بچه ها چیست؟
همه جور مسئله ای هست اما بعضی مسائل عظیم تر از بقیه است. سال جاری دانش آموزی دارم که از اتباع است و مشکل شدید خانوادگی دارد. او گوشی هوشمند نداشت و نمی توانست در کلاس های آنلاین شرکت کند. بنابراین کوشش کردیم تا قبل از هر چیز او یک گوشی داشته باشد. بعد با مادرش تماس گرفتم و متوجه شدم که چون همسرش او را ترک نموده مجبور است کار کند و چون بیشتر ساعات روز در خانه نیست نمی تواند به فرزندش یاری کند. من گاهی به این خانم زنگ می زنم و از او می خواهم تا پیگیر مسائل فرزندش باشد اما چون خودش نمی تواند مدتی است او را سپرده به دخترعموهایش. اگر عظیم تر بالای سر بچه ها نباشد آنها کوشش کافی برای درس خواندن نمی نمایند و این می تواند در سرنوشت شان اثر بگذارد.
شما به عنوان یکی از چهره هایی که جلوه های ویژه معلمی را در دوران کرونا به نمایش گذاشته معرفی شده اید. برایمان بگویید دقیقا چه کار نموده اید.
البته من فکر نمی کنم کار خاصی انجام داده باشم و کارم بیشتر از آنی باشد که بقیه همکارانم انجام می دهند. اما شاید این انتخاب به این دلیل باشد که من در تدریس آنلاین به جای استفاده از محتواهای آموزشی آماده، خودم فراوری محتوا می کنم. در این مدت کار با چند نرم افزار جدید را آموخته ام و در حال یادگیری انیمیشن سازی هم هستم که اگر خدای ننموده کرونا باز هم ادامه داشت و مجبور بودیم بازهم آنلاین تدریس کنیم، کارهای بهتری انجام دهم.
برای فراوری محتوا چقدر وقت می گذارید؟
از صبح زود که بیدار می شوم پنج تا شش ساعت برای فراوری محتوا وقت می گذارم تا وقتی که کلاس پسر عظیمم آغاز گردد. حدود دو ساعت در کنار او هستم تا ساعت3 که کلاس خودم آغاز گردد. بعد از کنترل تکالیف بچه ها هم به کارهای خانه می رسم و هرکاری که بماند آخر هفته به آن رسیدگی می کنم.
با تدریس آنلاین مسئله ای ندارید؟
گاهی اوقات تصویر بی کیفیت می گردد و چون در فضای خانه تدریس می کنیم گاهی نور روی تخته می افتد و مطالب خوب خوانده نمی گردد. به غیر از این مسئله ای نیست.
با شبکه شاد مشکل ندارید؟
الان خیلی بهتر شده و مسائل سال قبل وجود ندارد و اگر اینترنت مشکل نداشته باشد ما با شاد مسئله ای نداریم.
آن زمان که شاد مشکل داشت چه می کردید؟ نمی رفتید سراغ سایر پیغام رسان های داخلی و خارجی؟
نه، فقط صبوری می کردیم. صبر می کردم تا فایل ها ارسال گردد و به دانش آموزان هم فرصت می دادم تا فایل هایشان را بارگذاری نمایند. با این روش هم خودم کمتر استرس داشتم و هم بچه ها دچار استرس نمی شدند.
به حال روحی بچه ها زیاد اهمیت می دهید؟
بله، خیلی زیاد چون خودم مادر سه پسر هستم.
بچه که بودید دوست داشتید معلم شوید؟
بله از کودکی تا عظیمسالی همواره معلمی در ذهنم بود.
این علاقه از کجا می آمد؟
در مدرسه به خاطر معلم های خوبی که داشتم و در دانشگاه به خاطر استادان فوق العاده ام که انگیزه معلم شدن را در من ایجاد و تقویت می کردند. من بابت هرچه می دانم مدیون آنها هستم.
بعد از 22 سال تدریس علاقه به معلمی به اندازه همان زمان ها در شما قوی است؟
من هنوز کارم و دانش آموزان را دوست دارم و برای بهتر شدن کوشش می کنم.
بهترشدن از چه باب؟
در کارهای آموزشی و پرورشی. برای این که به این هدف برسم همواره مشغول یادگیری ام.
به نظرتان الان چه جور معلمی هستید؟
نمی خواهم بگویم فوق العاده ام چون مخصوصا در سال های اول تدریس خطا داشته ام. البته الان فکر می کنم خیلی بهتر شده ام و دانش آموزان را بهتر می شناسم و بهتر درک شان می کنم.
دانش آموزان را چطور درک می کنید؟
حالت ها، رفتارها و ناراحتی های آنها را حس می کنم و درس نخواندن های شان را درک می کنم. گاهی به خودم می گویم بچه است و باید بچگی کند و نباید روی جانش فشار و استرس زیاد نشاند.دانش آموز اگر یک مطلب درسی را خوب یاد نگیرد بازهم فرصت دارد آن را بیاموزد اما اگر دچار استرس گردد برایش هزار تبعات دارد. وقتی فشار نباشد بچه ها خوب یاد می گیرند و وقتی آرامند، اعتمادبه نفس شان بالا می رود.
شما در طول تحصیل، معلمی داشته اید که اهل فشار و استرس واردکردن باشد؟
یادم نمی آید هیچ معلم بدی داشته باشم. بعضی معلم ها را هم از صمیم قلب دوست داشتم مثل معلم کلاس چهارمم.
دوست دارید اسم شان را بگویید؟
خانم خیرخواه؛ متاسفانه اسم کوچک شان یادم نیست.
از خانم خیرخواه خبردارید؟
نه. هیچ وقت فرصتی پیش نیامد تا سراغ معلم هایم بروم.
اگر روزی رو درروی وزیر آموزش وپرورش قرار بگیرید به او چه می گویید و چه مطالبه ای دارید؟
دوست دارم بگویم در دوره کرونا خیلی ها متوجه شدند که معلم ها در مدرسه واقعا کار می نمایند و اگر معلم و مدرسه نباشد، کار برای خانواده ها سخت می گردد. چون وجود معلم و مدرسه این همه اثر دارد پس به عنوان معلم دلم نمی خواهد از چیزی گله کنم. بااین حال من یک مطالبه دارم که خواسته خیلی از همکارانم هم هست، این که مدارس هوشمند گردد و تعداد دانش آموزان در کلاس ها به نصف تعداد فعلی برسد. وقتی 40 دانش آموز در یک کلاس باشند، یادگرفتن برای بچه ها واقعا سخت می گردد؛ وگرنه معلم ها که به واسطه سال ها کار یاد گرفته اند با این تعداد دانش آموز چطور کار نمایند.
گفتید مطالبه خاصی ندارید که بخواهید با وزیر در میان بگذارید. بگویید از این که مطالبات فرهنگیان مدام رسانه ای می گردد چه حسی دارید؟
کاش مطالبات فرهنگیان داده می شد اما بدون سروصدا. مطالبات کارکنان هیچ ارگانی مثل معلم ها رسانه ای نمی گردد و این موضوع ناراحت نماینده است.
شما آرزویی دارید که بخواهید در موردش صحبت کنید؟
آرزو می کنم همه شاگردانم که در این سال ها معلم شان بوده ام عاقبت به خیر شوند. بچه های خودم هم همین طور و بتوانم به عنوان مادر کنارشان باشم.
منبع: جام جم آنلاین