وایکینگ ها ساکن کجا بودند؟

به گزارش مجله مدیاپلیر، ژنوم های وایکینگ ها به ما امکان می دهند تا آنالیز کنیم که انتخاب طبیعی در قبل از جنبش وایکینگ ها در شمال اروپا، در طی آن و پس از آن، چگونه بر ژن های مرتبط با خصایص مهمی، چون سیستم ایمنی بدن، رنگ دانه های پوستی و متابولیسم، اثر گذاشته است.

وایکینگ ها ساکن کجا بودند؟

شاید فیلم ها و سریال های تلویزیونی وایکینگ ها را مردمانی با موی بور و تشنه کشتن از سرزمین های اسکاندیناوی به تصویر کشیده باشند، اما به گفته محققان، وایکینگ ها بیش از تصویری که امروزه از آن ها ارائه شده است، متنوع بوده اند.

گفته می گردد که این مهاجمان دریایی که با حمله و غارت شمال اروپا در سه قرن پیش وحشت به دل ساکنان این مناطق افکنده بودند، سابقه های ترکیبی و متنوعی داشتند، بعضی از نظر ژنتیکی به جنوب اروپا و آسیا مرتبط بودند، و بعضی دیگر سابقه شان به اسکاتلندی های باستان برمی گشت.

به گفته یک تحقیق شش ساله که داده های ترکیب دی ان ای بیش از 400 وایکینگ به جای مانده از اسکلت های کشف شده در اروپا و گرینلند را مطالعه نموده است، با آن که افراد متعلق به نروژ، دانمارک، و سوئد مدرن، همگی در مناطق اطراف پخش شده اند، اما هر یک بر بخش های مختلفی از شمال اروپا مترکزند.

طبق تحقیقی که در نشریه نیچر منتشر شده است، با کشف مو های تیره که امری رایج در میان وایکینگ ها بوده است، حتی تاکید بر بور بودن آنان می تواند مانند دیگر خرافات امروزی مربوط به اسکاندیناوی، اشتباه باشد.

پرفسور اسکه ویلرسلف از دانشگاه کمبریج که سرپرست آن تحقیق است، گفت: تصوری که ما وایکینگ ها داریم این است که گویا بسیار با هم مرتبط و با یکدیگر ترکیب شده هستند، تجارت می نمایند، و با هم به جنگ پادشاهان سرتاسر اروپا می فرایند، زیرا این همان تصویری است که در تلویزیون می بینیم و در کتاب ها می خوانیم. اما از نظر ژنتیکی، برای اولین بار نشان داده ایم که چنان دنیایی در کار نبوده است.

او گفت: این تحقیق برداشت ما را از این که وایکینگ ها در واقع چه کسانی بودند، تغییر می دهد. هیچکس نمی توانست پیش بینی کند که این ژن شاخص در اسکاندیناوی، قبل و در عصر وایکینگ ها، از جنوب اروپا و آسیا در جریان بوده باشد.

دانشمندان با تصویرسازی ژنوم 442 مرد، زن، و کودک کشف شده در گورستان های وایکینگ ها، رخداد های سابقا ناشناخته ای را در پشت صحنه این سایت ها کشف کردند؛ از جمله یک قایق دفن شده در استونی، جایی که چهار برادر در همان روز جان باختند.

همزمان، دانسته شد که اسکلت های مرد هایی که در گورستانی در اورکنی در اسکاتلند کشف شدند، به رغم آن که با شمشیر و دیگر ادوات مربوط به وایکینگ ها دفن شده اند، از نظر ژنتیکی به وایکینگ ها مرتبط نیستند. همچنین کشف شد که مردمان پیکتیش، سلتی هایی که در اواخر عصر آهن در بریتانیا و در اوایل قرون وسطی، در شرق و شمال اسکاتلند ساکن بودند، بدون ترکیب شدن ژنتیکی با اسکاندیناوی ها، وایکینگ شده اند.

پرفسور مارتین سیکورا، سرپرست نویسندگان تحقیقی و از استادان مرکز ژئوژنتیک در دانشگاه کپنهاگ، گفت: ما با تحلیل تاثیر های ژنتیکی در دی ان ای آن ها از جنوب اروپا و آسیا، که در گذشته هرگز صورت نگرفته بود، دریافتیم که وایکینگ ها در سابقه باستانی ژنتیکی شان تنها از مناطق اسکاندیناوی نبوده اند.

او اضافه کرد: بسیاری از وایکینگ ها، چه در داخل و چه در خارج از منطقه اسکاندیناوی، سطوح بالایی از اجداد غیراسکاندیناوی دارند، و این امر حاکی از جریان ژنی در سرتاسر اروپاست.

این تحقیق در عین حال تفاوت های موجود در مناطقی را که گروه های اسکاندیناوی به آنجا سفر کردند، نیز نشان می دهد. روشن شده است که وایکینگ های ناحیه ای که امروز نروژ شناخته می گردد، به ایرلند، اسکاتلند، ایسند، و گرینلند رفته اند.

به گفته دانشمندان، آن هایی که مربوط به دانمارک مدرن هستند، اغلب به انگلیس سفر نموده اند، و وایکینگ های ناحیه ای که سوئد امروزی است، در هجوم ها و حملات یکسره مردانه خود، به کشور های بالتیک رفتند. فرناندو راسیمو، استادیار و دیگر نویسنده عمده تحقیق در مرکز ژئوژنتیک دانشگاه کپنهاگ، گفت که مجموعه داده ها برای تحقیق درباره خصایص پیچیده و فرایند انتخاب طبیعی در گذشته، اهمیت دارد.

او گفت: این اولین بار است که می توانیم تحت فرایند انتخاب طبیعی در تاریخ 2000 سال گذشته اروپا، نگاه دقیقی به تکامل گونه های مختلف داشته باشیم.

او اضافه کرد: ژنوم های وایکینگ ها به ما امکان می دهند تا آنالیز کنیم که انتخاب طبیعی در قبل از جنبش وایکینگ ها در شمال اروپا، در طی آن و پس از آن، چگونه بر ژن های مرتبط با خصایص مهمی، چون سیستم ایمنی بدن، رنگ دانه های پوستی و متابولیسم، اثر گذاشته است.

همچنین می توانیم درباره شکل ظاهری وایکینگ های باستانی نتیجه گیری کنیم و آن ها را با اسکاندیناوی های امروزی مقایسه کنیم.

این تحقیق همچنین کشف نموده است که میراث ژنتیکی این مسافران به شکل گسترده ای در جمعیت نواحی مختلف انتشار یافته است، و می گوید که شش درصد مردم بریتانیا دی ان ای وایکینگ دارند، و این رقم در میان جمعیت سوئد 10 درصد است.

پرفسور ویلرسلف در سرانجام چنین نتیجه گیری کرد: نتایج، فهم و استنباط ما را از این که وایکینگ ها در واقع چه کسانی بودند، تغییر می دهد. کتاب های تاریخی باید به روز شوند.

منبع: ایندیپندنت

منبع: فرادید
انتشار: 16 آبان 1399 بروزرسانی: 16 آبان 1399 گردآورنده: midya0.ir شناسه مطلب: 749

به "وایکینگ ها ساکن کجا بودند؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "وایکینگ ها ساکن کجا بودند؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید