قانعی راد پس از مرگ زنده تر شد، هیچ نهادی شایسته تر از دانشگاه در نقد نیست - مجله مدیاپلیر

به گزارش خبرنگاران، دکتر حسین میرزایی در نخستین همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری اظهار کرد: به نظر می رسد هیچ کس شایسته تر از دانشگاه در نقد خود دانشگاه نیست و البته این نقد به معنای خود زنی هم نیست، بلکه آنالیز چالش ها، آسیب ها و پتانسیل ها به بالندگی و پویایی آن یاری می نماید.

وی در ادامه اضافه نمود: وقتی نقد بیش از حد باشد و در جای خود قرار نگیرد، می تواند ضد کارکرد خود باشد؛ هر چند نقد دانشگاه هم در دفاع از دانشگاه است.

میرزایی با اشاره به دغدغه و یافتن حقیقت در دانشگاه اظهار کرد: مسائل و چالش هایی که در این زمینه وجود دارد، در همایش امروز پرداخته می گردد.

رییس پژوهشکده و دبیر علمی نخستین همایش ملی مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری همچنین اضافه نمود: بیش از 85 سال از تاسیس دانشگاه تهران می گذرد و اکنون زمان آن است که جدی تر به آموزش عالی پرداخته گردد و آموزش عالی ایران مورد توجه قرار گیرد.

به گفته میرزایی، تجربه جهانی می تواند در این راستا برای ما مفید و موثر باشد.

پذیرش تغییر؛ شرط جاودانگی دانشگاه

در ادامه دکتر محمد یمنی دوری استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه دانشگاه باید پذیرش تغییر را شرط جاودانگی خود بداند، گفت: دانشگاه چند معنایی است و اگر این چند معنایی را در یک جزء کوچک بیاوریم و بکاویم، عملاً دانشگاه را در جهت انجام ندادن رسالت های واقعی خود حرکت می دهد.

وی اضافه نمود: فروکاستن دانشگاه قابل دفاع نیست و تاریخ، آموزش عالی را در کشورهای مختلف نشان می دهد که گاه دانشگاه علیه دانشگاه بازی نموده است. زمانی که دانشگاهیان رسالت واقعی خود را در دانشگاه ارائه ندادند از دانشگاه کوچ کردند و خارج از دانشگاه، دانشگاه ایجاد شد.

استاد دانشگاه شهید بهشتی تاکید نمود: دانشگاه را نمی گردد با یک فضای فیزیکی شناخت، مثل جلسات علمی عمومی که قرن ها پیش به صورت سنتی در کافه های فرانسه برگزار می شد.

به گفته یمنی دوزی، وقتی از معانی دانشگاه کاسته و به یک مکان فیزیکی محدود می گردد، آیا می توان آن را با عنوان دانشگاه تعریف کرد؟ وقتی دانشگاه به روح و ذهن انسان خدمات رسانی نمی نماید آیا می توان از آن به عنوان دانشگاه دفاع کرد؟

این استاد دانشگاه در ادامه به تعاریفی از دانشگاه پرداخت که بر اساس آن می توان از دانشگاه دفاع کرد و در این خصوص گفت: از دانشگاهی می گردد دفاع کرد که در آن رشته های تخصصی در سلول های خود ساخته اش محصور نباشد و در عین حال به وحدت علم بیندیشد که واقعیت ها و روش های گسسته نگر را بر نمی تابد.

یمنی دوزی اضافه نمود: از دانشگاهی می توان دفاع کرد که قابلیت ها به دور از مدیریت های هیأتی در راهنمایی دانشگاه نقش همکارانه ای پیدا می نماید، راهنماییی که در تلاقی رأس با قاعده و قاعده با رأس در سیستم مدیریتی دانشگاه قرار می گیرد.

به گفته این استاد دانشگاه، دانشگاه زمانی قابل دفاع می گردد که رویدادهای اتفاق افتاده در آن را در تلاقی گذشته و حال جستجو نمایند و چیزی که اتفاق می افتد مبنا و ریشه ای داشته باشد.

وی اضافه نمود: از دانشگاهی می گردد دفاع کرد که خود را به علم اداری مشغول ننموده و آن را به دانشجویان دیکته نکند، بلکه صندلی پرسشگری و دیالکتیک نظر و عمل را بتوان در سیستم دانشگاهی پیدا کرد. همچنین از دانشگاهی می گردد دفاع کرد که در سیطره فرمالیسم قرار نگیرد.

یمنی دوزی گفت: آموزش های دانشگاهی باید مباحث مدیریت آموزشی باشد و به جای کنترل به حمایت فکر کند.

وی تاکید نمود: از دانشگاهی می توان دفاع کرد که به تعالی کارکنانش بیندیشد و نیروهای درونی افراد را آزاد کند چون اگر آزاد نکند روزنه ای پیدا می نماید و اگر به سوی سازندگی نرود، روند تخریبی به خود می گیرد و برای دانشگاه و جامعه دانشگاهی آفت ایجاد می نماید.

عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: دانشگاه باید به فرهنگ تخصصی همراه با فرهنگ عمومی بیندیشد و از تخیل و تصورات دانشجویان برای جهش های علمی دفاع کند.

وی گفت: کلاس های دانشگاه باید موقعیتی برای ایجاد فرصت های یادگیری برای دانشجویان باشد؛ چرا که انتقال دانش، فرصت یادگیری را به وجود نمی آورد.

یمنی دوزی گفت: راه اندازی تحصیلات تکمیلی منتهی به بی توجهی به مقطع لیسانس شد؛ در حالی که اگر دانشگاهی لیسانس نداشته باشد دانشگاه نیست؛ در دانشگاه پژوهش به حاشیه راندن آموزش و بین المللی کردن دانشگاه ها به ایجاد پردیس هایی برای درآمد زایی منجر شد.