سانیا سالاری: پله پله به جایگاه فعلی ام رسیده ام - مجله مدیاپلیر

در این سریال علاوه بر هنرمندان مطرحی چون مسعود رایگان، مهرانه مهین ترابی، شاهرخ استخری، سیروس همتی، ملیکا شریفی نیا و مهدی صبایی بازیگرانی تازه نیز حضور دارند که برای نخستین بار مقابل دوربین رفته اند یا اگر هم تجربه حضور در اثری را داشته اند، آنچنان که باید به مخاطبان معرفی نشده اند.

سانیا سالاری بازیگری است که برای نخستین بار مقابل دوربین رفته و با وجود تجربه کمش در عرصه تصویر، توانسته از پس نقش برآید و شخصیتی باورپذیر را به تصویر بکشد. سانیا سالاری که بازیگری را در آکادمی آزاد فرا گرفته و در چند اثر نمایشی نیز حضور داشته، درباره چگونگی حضورش در سریال دلدادگان با صبا گفت وگو کرد.

شما در آکادمی آزاد، بازیگری آموخته اید. این آموزش چقدر بر نوع و کیفیت بازی شما تاثیر گذاشته و کلا آموزش را چقدر برای بازیگر لازم و موثر می دانید؟

من تحصیلات آکادمیک دارم و در دانشگاه سینما خوانده ام و گرایشم تدوین است، به اضافه این که در کلاس های خانم مهتاب نصیر پور و محمد رحمانیان بازیگری آموخته ام. تنها راهی که بلدم همین است و تنها راهی که می توانم به دیگران پیشنهاد دهم نیز حضور در کلاس های آموزشی است و البته تنها راهی که می تواند خروجی مثبتی داشته باشد و به نتیجه برسد همین حضور در کلاس های بازیگری است.

گفتید زیر نظر محمد رحمانیان و مهتاب نصیر پور آموزش دیده اید. به نظرتان یک آکادمی خوب باید دارای چه ویژگی هایی باشد تا علاقه مندان با طی کردن روند آموزش به نتیجه مطلوب برسند؟

تنها مطلبی که می توانم بگویم این است که علاقه مندان راجع به آن کلاس ها و شخصی که قرار است به آن ها بازیگری بیاموزد، تحقیق نمایند و پیشینه اساتید مورد نظر را مورد ارزیابی قرار دهند؛ این که او چگونه شروع نموده و چگونه در این عرصه طی مسیر نموده و زیر نظر چه کسانی آموزش دیده و کارنامه او چه کیفیتی دارد.

چه شد که به پروژه دلدادگان پیوستید و آیا براساس ارتباط با عوامل این رخ داد یا این که آقای هادی براساس توانمندی ها شما را انتخاب کردند؟

من با زحمت و کوشش و پله پله به جایگاه فعلی ام رسیده ام و تنها این مسیر را بلد بودم. این روند را از پنج سال پیش با حضور در کلاس های بازیگری خانم نصیرپور شروع کردم و همان جا عضو گروه تئاتر آقای محمد رحمانیان شدم و پس از آن در بیش از ده تئاتر حرفه ای ایفای نقش نموده ام؛ نمایش هایی که در برترین و حرفه ای ترین سالن ها اجرا رفته اند.

جدا از نمایشنامه خوانی هایی که همه آن ها به کارگردانی آقای رحمانیان بوده و در آن ها حضور داشته ام، نخستین اثر حرفه ای ام نمایش مجلس ضربت زدن نوشته استاد بهرام بیضایی بود که کارگردانی آن را آقای محمد رحمانیان به عهده داشتند و در آن ایفاگر نقش قطامه بودم و امیر جعفری نقش ابن ملجم را داشت و خانم مهتاب نصیرپور نیز ایفاگر نقش نویسنده بود. این شانس را داشتم که آقای منوچهر هادی بازی مرا در این نمایش ببینند و مرا برای نقش ارغوان انتخاب نمایند.

پس به این ترتیب با لابی گری و رابطه به تلویزیون راه پیدا ننموده اید!

خیر، به همه آن هایی که فکر می نمایند با پارتی و لابی گری وارد این عرصه شده ام باید بگویم اگر به کارنامه من نگاهی بیندازند خواهند دید که فقط براساس زحمت و کوشش خودم پیش رفته ام. من چهار سال پیش از جشنواره نمایشنامه خوانی نیمکت برای خوانش نقش بندار در نمایشنامه سخت و سخت بندار بیدخش که نوشته استاد بهرام بیضایی است، جایزه اول بازیگری زن را گرفته ام؛ آن هم درحالی که حبیب رضایی، مهتاب نصیرپور و آقای حسن معجونی داوری آثار را به عهده داشتند. به جز این در نمایش های نام تمام مادران، ترانه های قدیمی؛ پیکان جوانان، سلفی، زن افغان و لیلا و چند مسافر که کارگردان همه آن ها آقای رحمانیان بوده اند، نقش های متفاوتی را ایفا نموده ام.

پس خاک صحنه خورده اید. تئاتر چقدر می تواند در کیفیت بازی بازیگر موثر باشد؟

صحنه ویژگی های خودش را دارد. بازیگری که از تئاتر می آید زحمتکش است. اتفاقات روی صحنه زنده هستند و جای اشتباهی وجود ندارد. مبنای صحنه براساس توانایی های بازیگر یعنی بدن و بیان اوست و قطعأ زمانی که بازیگر آزمون صحنه را پشت سر می گذارد با توانایی بیشتری جلوی دوربین می رود و با تسلط بیشتر به ایفای نقش می پردازد.

زمانی که برای اولین بار جلوی دوربین رفتید با چه تفاوت هایی روبرو شدید؟ منظورم نوع بازی است و روبروه با همان اصطلاحی که سینمایی ها و تلویزیونی ها به کار می برند و می گویند فلان بازیگر گل درشت و تئاتری بازی می نماید.

در ابتدا معتقدم که یک بازیگر باید تمام خودش را، حس، بدن و بیان خودش را در خدمت نقش به کار بگیرد. من اصطلاح تئاتری بازی کردن را اصلا قبول ندارم؛ زیرا بازیگری بازیگری است و فقط مدیوم ها تغییر می نماید. من زمانی در مدیوم تئاتر بازی می کردم و هنوز هم این کار را می کنم و حال در مدیوم تلویزیون ایفای نقش نموده ام.

و البته تکنیک بازی مقابل دوربین را نیز نباید فراموش کرد. منوچهر هادی چقدر در طول پروژه با شما همراهی کرد؟

آقای هادی یاری های زیادی به من کردند. یعنی در بعضی از سکانس ها بدون آن که متوجه شوم بسیار هوشمندانه و آگاهانه مرا و بازی ام را کنترل می کردند و بابت این موضوع از ایشان متشکرم.

منوچهر هادی کارگردان خوشنامی است و آن هایی که با او همکاری نموده اند شیوه و روشش را در راهنمایی بازیگر قبول دارند.

بله، گاهی کارگردان به بازیگر می گوید که این گونه بازی کن؛ اما آقای هادی، هم به طور مستقیم و هم غیرمستقیم بازیگر را به نقش نزدیک می نماید و زمانی که خروجی را می دیدم، می گفتم احسنت! و حال نیز خدا را شکر می کنم که در نخستین قدم، با کارگردانی کاربلد و گروهی حرفه ای همکاری نموده ام.

بله، در این زمینه بسیار خوش شانس بوده اید؛ زیرا هم ایرج محمدی تهیه نماینده اثر و هم منوچهر هادی و عواملش جزو حرفه ای های سینما و تلویزیون هستند.

همین طور است. در حین فراوری نیز پشت صحنه آرامی داشتیم و همه به یکدیگر یاری می کردند و همان افراد که پیش از حضور در پروژه آن ها را نمی شناختم حالا تبدیل به عزیزترین دوستانم شده اند؛ از طراح گریم گرفته تا طراح لباس و آقای افسری مدیر فیلمبرداری و باقی دوستان. در کل همه صادقانه به کار و فعالیت می پرداختند.

آیا پیش از حضور در پروژه دلدادگان فیلمنامه را خوانده بودید؟ درباره آن چه نظری دارید؟

بله، پیش از حضور فیلمنامه را خواندم و نویسندگان آن آقای بابک کایدان و مهدی محمدنژادیان را تحسین می کنم؛ زیرا این اثر درام قدرتمندی دارد و پرفرازونشیب است و در شیوه روایت پیروز عمل نموده است. بی شک همه این ویژگی ها به کیفیت بازی بازیگر یاری می نماید تا توانایی هایش را نشان دهد.

درباره شخصیت ارغوان کمی شرح دهید. از ویژگی های نقش بگوید و این که چقدر با نقش های دیگرتان تفاوت دارد؟

هر نقشی با نقش های دیگر فرق می نماید و ویژگی مهمی که ارغوان دارد این است که شخصیتش دارای فرازونشیب است و پیچیدگی های روحی و اخلاقی بسیاری دارد. ارغوان شخصیتی غیرقابل پیش بینی است. در کل ارغوان از آن نقش هایی است که هر بازیگری دوست دارد آن را بازی کند.

شیوه مشخصی که در بازیگری به آن اعتقاد دارید چیست؟

معتقدم که بازیگر باید نقش را زندگی کند. چه ارغوان و چه قطام نمایش مجلس ضرب زدن و چه کاراکترهای دیگر. در سریال دلدادگان باید اغوان را زندگی می کردم و واقعا این گونه بود. در طول فراوری سانیا سالاری نبودم، بلکه کوشش می کردم ارغوان باشم. به طور مثال اگر ارغوان غصه دارد و غمگین است به تمامی ارغوان است و سانیا سالاری نیست. در اثر قبلی نیز همین طور بود.

باتوجه به این که بازی تان در سریال دلدادگان دیده شده، از این پس شیوه انتخاب شما به چه صورت است و چه فاکتورهایی را در نظر خواهید گرفت؟

اگر خدا یاری کند تئاتر سر جای خودش خواهد بود؛ زیرا از تئاتر آمده ام و تئاتر خانه من است؛ اما در پیشنهادهای بعدی نقش و کاراکتر بسیار مهم خواهد بود؛ این که مرا به چالش بکشد و باعث گردد با او دست و پنجه نرم کنم، پس از آن، کارگردان و فیلمنامه برایم مهم خواهند بود.

بازخورد مخاطبان را نسبت به سریال چگونه دیده اید؟

بازخوردهای متفاوتی دیده ام؛ اما سریال بسیار دیده شده و مخاطبان بسیاری دارد. می بینم که در فضای مجازی و صفحه های خودم مردم می آیند و اثر را تحلیل می نمایند و پاسخ یکدیگر را می دهند. آن ها سریال و قصه را دنبال می نمایند و به پیش بینی اتفاقات بعدی می پردازند.

و سخن آخرتان؟

از استادم و کسی که بازیگری را از او آموخته ام یعنی خانم مهتاب نصیرپور تشکر می کنم. بعلاوه از آقای محمد رحمانیان متشکرم. به نظرم، اولین گام ها و اولین اعتمادها خیلی مهم است؛ زیرا همه آدم ها توانایی های بسیاری دارند، اما تا کسی به ما اعتماد نکند و میدان ندهد، مجالی برای بروز توانایی هایمان نخواهیم داشت و آقای محمد رحمانیان اولین فرصت را به من دادند و همیشه از ایشان متشکرم.

از آقای منوچهر هادی هنرمند ارزنده نیز بسیار متشکرم که اولین فرصت حضور در تلویزیون را به من دادند و به طور کامل و تمام قد پای من ایستادند، همیشه منت گذار و مدیون لطفشان هستم و همیشه از ایشان سپاسگزار و قدردانشان خواهم بود.

پ