بازنمایی دغدغه های هنرمندان صنایع دستی در یک گزارش - مجله مدیاپلیر

به گزارش ایسنا، صنایع دستی هنر و صنعتی که در تاریخ ریشه دارد، در این روزهای کرونایی همانند بسیاری دیگر از عرصه ها، کم رونق شده است. اگرچه به باور بسیاری از کارشناسان این حوزه، کم رونقی بازار عرضه و فروش صنایع دستی و هنرهای سنتی به پیش از آمدن کرونا بازمی گردد و تحولات چند ماه اخیر، سکون این بازار را بیش از پیش معین نموده است.

به همین دلیل و به مناسبت هفته صنایع دستی سراغ بعضی از هنرمندان صنایع دستی رفتیم تا به دغدغه هایشان در این روزهای کرونایی گوش دهیم.

خریداری نیست

اکبر مردعلی، فعال حوزه صنایع دستی در حوزه تراش شیشه در استان قزوین، می گوید: دو سال قبل مقام اول را در عرصه فروش به دست آوردم، اما پس از آن و به دنبال افزایش تحریم های قیمت مواد اولیه افزایش یافت و به همین نسبت نیز قیمت محصولات بالا رفت که طبیعتا با کاهش تعداد مشتریان همراه شد.

او ادامه می دهد: مسوولان این حوزه می توانند راهی پیدا نمایند تا مواد اولیه را با قیمت کمتری در اختیار فراورینمایندگان قرار بدهند تا قیمت ها نیز همانند سابق گردد یا اینکه خودشان مواد اولیه را خریداری نمایند و در اختیار فراورینمایندگان، صنعتگران و هنرمندان قرار بدهند. افزایش قیمت محصولات صنایع دستی آنقدر زیاد است که خریدار چندانی ندارد و ما نیز به عنوان فراورینماینده نمی توانیم قیمت آثار را کاهش دهیم؛ چراکه ما نیز مواد اولیه را با قیمت بالایی می خریم. به عنوان مثال محصولی که دو سال پیش به قیمت 150 هزار تومان به فروش می رسید، امروز همان محصول به قیمت یک میلیون و 200 هزار تومان به فروش می رسد.

تبلیغاتی صورت نمی گیرد

همچنین زهرا ریگی، هنرمند صنایع دستی در عرصه سوزن دوزی در استان سیستان و بلوچستان نیز در این زمینه می گوید: در حال حاضر فروش سختی داریم. تبلیغاتی صورت نمی گیرد و حمایت چندانی هم از صنعت گران انجام نمی گردد. نمایشگاه هایی هم که برگزار می گردد تمام هزینه آن بر عهده هنرمند است. این در حالی است که پیشتر غرفه های نمایشگاه ها به صورت رایگان در اختیار هنرمندان قرار می گرفتند، اما الان هزینه ایاب و ذهاب، اسکان و حتی غرفه نیز بر عهده هنرمند است. اگر فروش خوبی در نمایشگاه ها داشتیم اشکالی نداشت، اما به دلیل اینکه تبلیغات خوبی صورت نمی گیرد فروش چندان خوبی هم نداریم.

او در پاسخ به این پرسش که چه اندازه افزایش قیمت ها در کاهش فروش محصولات صنایع دستی تاثیرگذار بوده است، خاطرنشان می نماید: نه فقط صنایع دستی بلکه همه چیز گران شده است و طبیعتا برای اینکه هنرمندان بتوانند امرار معاش نمایند باید قیمت ها را بالا ببرند.

قبل از کرونا شرایط بهتر بود

حمیدرضا فلاحی، هنرمند صنایع دستی در عرصه نساجی در استان یزد نیز خاطرنشان می نماید: در ایام کرونا حوزه صنایع دستی بیشترین ضربه را خورده است؛ چراکه دیگر جهانگردی وجود ندارد که بخواهد صنایع دستی بگیرد. قبل از کرونا شرایط بهتری وجود داشت. درست است که از جهانگرد خارجی خبری نبود، اما این فرهنگ در میان جهانگردان داخلی ایجاد شده بود که به صنایع دستی و فراوریات داخلی روی بیاورند.

او درباره وام هایی که وعده داده شده تا به هنرمندان و صنعتگران خسارت دیده در حوزه صنایع دستی تعلق بگیرد، می گوید: تا کنون حتی یک ریال هم به ما وام نداده اند و نه تنها من بلکه به هیچ فعال دیگری در استان یزد وام تعلق نگرفته است. تنها کاری که می نمایند این است که آمار می گیرند و بعد هم هیچ خبری نمی گردد در واقع همه چیز فقط در حد آمار است و در عمل هیچ خبری نیست.

مواد اولیه نیست!

همچنین شهریار میناگر، فعال حوزه صنایع دستی در حوزه ورشوسازی در استان لرستان نیز در این زمینه یادآور می گردد: نبود مواد اولیه از مهمترین و اصلی ترین دغدغه فعالان حوزه صنایع دستی محسوب می گردد و این در حالی است که مسوولان این حوزه فقط شعار می دهند و حرف می زنند. نمایشگاه هایی هم که برگزار می نمایند یا موقع مناسبی نیست یا در مکان های مناسبی برگزار نمی گردد و پول و هزینه حضور در این نمایشگاه ها نیز بر عهده خود صنعتگران و هنرمندان است.

او یادآور می گردد: درست است که قیمت مواد اولیه ای که از خارج از کشور وارد می گردد به دلیل تحریم ها و نوسانات ارزی متغیر است، اما چرا باید مواد اولیه ای که در ایران فراوری می گردد با افزایش قیمت روزانه همراه باشد؟

میناگر با بیان اینکه بسیاری از هنرمندان هم اکنون در شرایط خوبی قرار ندارند، خاطرنشان می نماید: من بعد از سال ها فعالیت در این حوزه هنوز بیمه نیستم. آیا این انصاف و عدالت است؟ هر هنری که باقی مانده است، فقط به خاطر عشق و علاقه هنرمندان آنها بوده است.