این جملات را هرگز به بیماران کرونایی نگویید - مجله مدیاپلیر

به گزارش به نقل از روزنامه خراسان، حالا بسیاری از ما دوست، فامیل یا همکاری داریم که به کرونا مبتلا شده است. ممکن است دوست ما در خانه روزهای قرنطینه را سپری می نماید یا احتیاج به بستری در بیمارستان پیدا نموده باشد. هر چه هست خیلی از ما این روزها احوال پرسی از یک فرد بیمار را در برنامه خود داریم. اما آیا تا به حال فکر نموده اید در این تماس های تلفنی، چه جملاتی را نباید به زبان بیاوریم؟

جملات ممنوعه به بیماران کرونایی

بیان بعضی جملات و عبارات می توانند احساسات ناخوشایندی را در فرد مقابل ما ایجاد نمایند. در شرایطی که تماس تلفنی ما به منظور احوال پرسی و نمایش محبت است، بیان این جملات نقض غرض محسوب می گردد، پس بهتر است آن ها را به زبان نیاورید.

تقصیر خودت بود. رعایت نکردی

بیان هر جمله ای که به نوعی در زمینه اثبات کوتاهی فرد در مراقبت از خود است، نه تنها یاریی به بیمار کرونایی نمی نماید که می تواند باعث دلخوری، عصبانیت یا گاهی ایجاد احساس گناه در او گردد. احساسات ناخوشایندی که در پی چنین جملاتی ایجاد می گردد، آرامش بیمار را کاهش می دهد و یاریی به حال فعلی او نخواهد کرد.

استرس نداشته نباش

توجه داشته باشید اگر قرار باشد با فرد بیماری روزی پنج شش نفر تماس بگیرند و بگویند نگران نباش، نتیجه ایجاد نگرانی در اوست چرا که می تواند این تصور را ایجاد کند که موضوع به مرحله خطرناکی رسیده که این همه آدم اصرار دارند بگویند باید آرام باشم. به صورت کلی بیان چنین جمله ای غالبا خاصیت آرامش بخشی ندارد.

حالا حالت اون قدرها هم بد نیست

اگر فرد مبتلا به کرونا، از حال خودش شکایتی دارد، به حرف هایش گوش دهید و در مقابل از بیان جملاتی که به نوعی تجربه او را زیر سوال می برد، خودداری کنید. زیر سوال بردن تجربه فرد بیمار، احساس ناخوشایندی را در او ایجاد می نماید.

حالت رو به بهبوده دیگه

اگر از پرونده پزشکی فرد مبتلا اطلاعات دقیقی نداریم، بهتر است درخصوص شرایط او تا حد امکان اظهارنظر نکنیم. گاهی اوقات اظهارنظرهای اشتباه اطرافیان باعث می گردد، بیمار دستورات پزشک را به خوبی رعایت نکند یا برعکس دچار وسواس گردد و حتی اعتماد خود به پزشک را از دست بدهد. پس تا حد امکان مستمع باشیم و درباره موضوعاتی که اشراف کامل بر آن ها نداریم، صحبت نکنیم.

حالا ریه هات چقدر درگیر شده؟

بهتر است اگر بیمار تمایلی به صحبت درباره جزئیات شرایط خودش ندارد، ما هم سوالی از او نکنیم. سوال درخصوص درصد درگیری ریه، سطح اکسیژن خون، میزان تب و ... می تواند باعث اضطراب بیمار گردد. در عین حال که این موارد جدای از ارضای حس کنجکاوی ما، کاربرد دیگری هم ندارد و برای ما هم مفید نیستند.

بی خیال احوال پرسی نشوید

آخرین واکنشی که در برابر بیمار شدن دوستان و آشنایان بهتر است نداشته باشیم، سکوت است. سکوت می تواند به عنوان بی توجهی تفسیر گردد. اگر تمایلی به تماس تلفنی ندارید، در عوض می توانید پیغامی محبت آمیز بفرستید و برای فرد بیمار آرزوی بهبود کنید.

این جملات را بگویید

بعضی جملات و پیشنهادها اما در مقابل می تواند برای فرد مبتلا آرامش بخش و مفید باشد. در این بخش مروری بر تعدادی از این موارد داریم.

اتفاقی است که افتاده، انرژی ات رو بگذار روی استراحت

هرچند تا پیش از ابتلا، نباید موضوع کرونا را عادی در نظر بگیریم، بعد از ابتلا برعکس بهتر است آن را عادی توصیف کنیم. دلیل آن هم قابل حدس است. عادی سازی ابتلا به کرونا، برای بیماری که در قرنطینه است یا در بیمارستان بستری است، می تواند باعث گردد تا باری از دوش او برداشته گردد و استرس او کاهش پیدا کند. البته توجه کنید که در عادی سازی کرونا نباید زیاده روی کرد چرا که می تواند باعث کم توجهی به توصیه های پزشکی گردد.

کاری می تونم برات انجام بدم؟

اگر به محل زندگی فرد مبتلا به کرونا نزدیک هستید، بهتر است از او بپرسید که چه کاری می توانید برایش انجام دهید. بردن غذای گرم برای فردی که قرنطینه است یا انجام خریدهای خانه برای او، از جمله یاری های دلپذیری است که می توانید انجام دهید. پیشنهاد یاری اقتصادی به دوست یا فامیل نزدیک هم از دیگر مواردی است که بد نیست آن را در نظر داشته باشید.

به یادت هستم

در نهایت این که ارسال چند پیغام محبت آمیز و آرزوی بهبودی کردن برای فرد بیمار، از کارهایی است که از دست همه ما بر می آید. تاثیر پیغام های مثبت خود را دست کم نگیرید. اگر بیمار حال خوشی ندارد، می توانید برای یکی از نزدیکان او پیغام بفرستید و در آخر پیغام ها هم اضافه کنید که توقع پاسخ ندارید، تا به این ترتیب بیمار از پاسخ ندادن احتاقتصادی به پیغام شما، معذب نگردد.

یک توصیه اخلاقی

اگر کسی به شما اعلام نموده که جواب تستش مثبت است در حالی که تمام دستورات مربوط به قرنطینه را رعایت می نماید و از شما می خواهد که موضوع بیماری او را به کسی نگویید، توجه داشته باشید که شما از نظر اخلاقی اجازه اعلام این موضوع به دیگران را ندارید. به صورت کلی تنها در دو شرایط ما بدون رضایت فرد اجازه در میان گذاشتن بیماری اش با دیگران را داریم. اول زمانی که او توجهی به پروتکل ها ندارد مانند وقتی که بیمار با کسی که اطلاعی از بیماری او ندارد، قرار دیدار گذاشته است. دوم، زمانی که فرد با مخفی نگه داشتن موضوع و یاری نگرفتن از دیگران، برای خودش خطرات اضافه ای ایجاد می نماید مانند زمانی که بیمار تنها زندگی می نماید و ما که از او دور هستیم، در فکر اطلاع دادن به همسایه یا دوستی هستیم که می تواند از نزدیک به او یاری کند.